Sportski menadžeri deluju u etički visoko vrednovanoj oblasti sociokulturne i poslovne prakse. Prenebregavanje ovog aspekta sportskog menadžmenta može da rezultira gubljenjem poverenja u misiju sportske organizacije pa i sporta u celini. Pcoces menadžmenta u sportu zato mora neprekidno da uvažava ovaj etički aspekt sporta. On izvire kako iz socijalnih odgovornosti menadžera kao poslovnih ljudi tako, još naglašenije, iz etičkih zahteva koji se postavljaju pred sport kao takav.
Profesionalna etika, prava i odgovornosti trenera i menadžera u sportu proističu iz etičkih principa (shvatanja šta je pravedno i dobro) koji su, zahvaljujući Olimpizmu, dobili globalno značenje i prihvatanje. Moral (stvarno ponašanje prema užem ili širem skupu etičkih principa) i lična filozofija društvene odgovornosti sportskih menadžera izražavaju posebne okolnosti mesta i vremena, kao i lične i menadžerske vrednosti kojima se svaki od njih orijentise.
Opštečovčanski etički okvir modernog građanskog društva u sportu univerzalno deluje jer je i sam sport proizvod tog društva. Kodeks profesionalne etike formulisan je na ovim širokim etičkim osnovama i on predstavlja jasan okvir postupanja trenera i menadžera u sportu. Društvene-etičke odgovornosti sportskih menadžera- kao poslovnih ljudi vezane su naročito sa tri područja društvenog života:
Siromaštvo i diskriminacija - čak i u ekonomski snaznim SAD 20% stanovništva živi u siromaštvu. Kod nas je taj procenat znatno viši. Takođe znatni delovi stanovništva stavljeni su u situaciju diskriminacije (iz rasnih, nacionalnih, verskih, polnih razloga otežan im je pristup bolje plaćenim poslovima, sprečeno im je napredovanje, i sl.) ili segregacije (pretežno se bave perifernim, prljavim, malo plaćenim poslovima - na primer, žene su glavna radna snaga u tekstilnoj industriji, i sl.). Ove kategorije stanovništva traže nadoknadu svog nepovoljnog društvenog položaja u sportu. Etika sportskog menadžmenta nalaze da se svim pripadnicima ovih kategorija socijalno uskraćenog/ hendikepiranog stanovništva omogući ravnopravan pristup sportu, kao sportista i korisnika programa i kao stručnjaka, zaposlenih radnika i dobrovoljaca.
Ekologija - sportske aktivnosti mogu da izazovu zagađivanje životne sredine - vode, vazduha, gomilanjem otpada i stvaranjem buke. Masovne sportske priredbe, izleti, aktivnosti u nacionalnim parkovima, i sl. mogu da privremeno ili trajno ugroze prirodne resurse (livade, šume, plaže). Sportski menadžeri su u takvim situacijama moralno odgovorni, da spreče veća zagađivanja prirodnog okruženja. Menadžment sportskih objekata uključuje takođe obavezu zaštite okolnog gradskog stanovništva od buke (svođenje zvučnih efekata, razglasa i sl. u predviđene normalne granice).
Zaštita potrošača - konzumerizam je protest protiv obmanjivačkih reklama i pakovanja, štetne prozvodnje i opasnih proizvoda i usluga. U širem, poslovnom smislu i u užem, sportskom smislu, etički aspekti sportskog menadžmenta se često ispoljavaju kroz etičke deformacije koje u praksi rezultiraju osudom, sve do bojkota od strane učesnika, sportista, roditelja i sportske publike.
Nelojalna konkurencija - nepoštovanje nepisanih pravila koje rezultira gubitkom reputacije. Beskrupulozno zgrtanje "brzog novca", nepoštovanje savesnih i tolerantnih trgovinskih odnosa koji rezultiraju štetom-gubitkom kod partnera. U takvim slučajevima nesavesni menadžeri reklamiraju dobra i usluge sa nepostojećim kvalitetima, koriste znak tuđe firme, šire dezinformacije o ceni, jednostrano krše ill neispunjavaju ugovor. Biva da privatni preduzetnici štampaju tuđe licencirane ambleme na odeći i opremi sportista što izaziva bespoštednu reakciju oštećenih firmi (zaštita licencnih prava). U ovu kategoriju spada takođe trgovinski rat između firmi koje snabdevaju sportskom opremom Nike, Reebok, Adidas i sl. koji koristi širenje dezinformacija o konkurentskim firmama.
U uslužnom sektoru sporta može da dođe do narušavanja dobrih odnosa sa klijentima, do ponude programa čiji kvalitet/ efektivnost ne odgovara reklami, naročito pokrivanje autoritetom stručnih institucija i javnom kontrolom koja ne postoji, posebno kod programa za decu koju realizuju nedovoljno kvalifikovani instruktori. Poznata su kršenja poslovne etike kod ponude šoping-programa (komercijaliio prodavanih) u aerobiku kod kojih je važno indivudualno programiranje/doziranje u skladu sa ličnim parametrima i osobinama. Predlaganje takvih usluga pretpostavlja raspolaganje kompjuterskom tehnikom i specijalnim programima/ softverom a neke fitnes firme tim uslovima ne raspolažu. Slično je u bodibildingu, ritmičkoj gimnastici. Kada se klijenti uvere u nemogućnost da im se obezbedi željeni kvalitet usluge, dolazi do brzog opadanje njihovog interesovanja za ove vidove fitnes usluga.
U elitnom sportu je poznat bogat arsenal zloupotreba i kompromitacija, smišljenog širenja glasina radi diskreditovanja takmaca u očima javnosti i navijača. Pristupa se organizovanju kampanja koje koriste skandale, ličnog, porodičnog ill službenog ishodišta, sa ciljem da se sruši imidž sportiste, da se psihološki destabilizuje pred važne utakmice. Ovde spadaju takođe nelojalni odnosi prilikom transfera elitnih sportista uz ponižavajuće finansijske uslove; ubacivanje posrednika, "pirata" koji ubiraju profit of transfera sportista; ugovori se ne poštuju, nema isplate, dolazi do konfuznih parnica pred sudovima. Ima primera sklapanja radnih ugovora sportista u istoj sezoni sa dva kluba. Kodeks profesionalne etike sportskih trenera i menadžera - izgrađen je na četiri etička principa.
Poštovanje učesnika - traži od trenera i menadžera da deluju tako da poštuju dostojanstvo svih učesnika u sportu. Osnova tog principa je da je svaka osoba vredna i dostojna poštovanja. Postupanje na taj način znači da treneri i sportski menadžeri: Ne doprinose tome da neki učesnici budu manje ili više vredni kao osobe u odnosu na druge na osnovu pola, rase, mesta iz kojeg potiču, sportskih mogućnosti, boje kože, seksualne orijentacije, religije, političkih uverenja, socioekonomskog statusa, bračnog stanja i bilo kojih drugih uslova; Imaju odgovornost da štite i unapređuju prava svih učesnika. To se dopunjava stvaranjem i primenom postupaka postovanja privatnosti; obaveštavanja i omogućavanja učestvovanja u donošenju odluka (pravo na samo-određivanje i prava sportista); pošteno i razumno postupanje (pravo na pošten postupak). Treneri i sportski menadžeri imaju posebnu odgovorŹnost da poštuju i unapređuju prava učesnika koji se nalaze u ranjivom i zavisnom položaju i koji su manje sposobni da štite svoja prava; Sudeluju sa drugima na takav način da osposobljavaju sve učesnike u sportu da sačuvaju svoje dostojanstvo;Grade uzajamnu podršku među kolegama trenerima, sudijama, sportistima i članovima njihovih porodica.
Princip odgovornog trenerstva i menadžmenta - sadrži osnovno etičko očekivanje da će aktivnosti trenera i menadžera biti na dobrobit društva u celini i učesnika posebno i da neće biti nepravedno i štetno. Osnova za primenu ovog principa je ideja kompetentnosti - odgovorno trenerstvo i menadžment (maksimiranje dobrobiti i minimiziranje rizika za učesnike) koje obavljaju treneri i menadžeri koji su "dobro pripremljeni i u toku" u svojoj disciplini. U skladu s tim odgovorno trenerstvo i menadžment znaće za trenere i sportske menadžere: Delovanje u najboljem interesu razvoja sportista i drugih učesnika kao celovitih ličnosti; Priznavanje snage svojstvene položaju trenera i menadžera; Svest o sopstvenim vrednostima i načinu na koji one utiču na sopstvenu praksu kao trenera i menadžera; Priznavanje ograničenja svojih disciplina; Prihvatanje odgovornosti za rad sa drugim trenerima, menadžerima i drugim profesionalcima u sportu.
Integritet u odnosima - znači da se od trenera i menadžera očekuje da budu pošteni, ljubazni i vredni poštovanja u svojim odnosima sa drugima. Postupanje prema ovim vrednostima je moguće kada trener i menadžer poseduju visok stepen samosvesti i sposobnosti da kritički procenjuju kako njihova gledišta utiču na odnose sa drugima.
Poštovanje sporta - Ovaj princip zahteva od trenera i menadžera da priznaju, deluju u torm pravcu i unapređuju vrednost sporta za pojedince, timove i za društvo u celini. Poštovanje sporta znači na treneri i menadžeri: deluju i unapređuju jasno izražene vrednosti vezane za trenerstvo, menadžment i sport; ohrabruju i oblikuju/ modeluju namere i akcije u svojoj trenerskoj i menadžerskoj praksi; pokazuju visoku pažnju prema i propagiraju vrednosti sporta u društvu kojem pripadaju i širom sveta.
