Struktura sportskog treninga je cikličan proces, koji se sprovodi u različitim vremenski zaokruženim celinama (ciklusima) koji se prema određenom redu nadovezuju. Kada kažemo struktura sportskog treninga, onda mislimo na ciklus i periode trenažnog procesa. Praktičnim iskustvom i istraživanjima utvrđeni su sledeći delovi strukture sportskog treninga:
Mikrostruktura se odnosi na jedan pojedinačni trening ili strukturu malog trenažnog ciklusa koji uglavnom traje 7 dana, sastavljen je od trenažnih celina sa jednim ili više treninga u toku dana. Postoji više tipova mikrociklusa, njih određuje karakter, veličina i usmerenost trenažnih opterećenja, sredstava i metode treninga. Tip mikrociklusa zavisi od cilja i zadataka sportskog treninga u određenom periodu makrociklusa.
Mezociklusi uglavnom traju mesec dana. Više mezociklusa čini strukturu perioda. Periodi su: pripremni, takmičarski i prelazni. Sva tri perioda čine strukturu makrociklusa (polugodišnjeg ili godišnjeg). Svaki makrociklus u višegodišnjoj sportskoj karijeri jednog sportiste, predstavlja jedan segment, koji ima svoje ciljeve, zadatke i određeni sadržaj koji se ostvaruje kroz periodizaciju, mezo i mikrocikluse.
Optimalan dinamika kretanja obima i intenziteta u trenažnom procesu regulisana je tipovima mikro i mezociklusa, odnosno adekvatnom strukturom treninga, koja se neprekidno menja u zavisnosti od aktuelnog stanja sportiste, kalendara takmičenja, ciljeva i zadataka treninga. Osnovni oblik organizacije treninga je svakako pojedinčeni trening. Svaki trening mora imati jasan cilj, koji uvažava faze i periode pripreme, uzrast, nivo treniranosti sportista, broj treninga u jednom danu ili mikrociklusu, spoljašnje uslove u kojima se trening sprovodi... Svaki trening ima svoju strukturu koju čine tri dela treninga: uvodni - pripremni deo, glavni deo, završni deo.
U vrhunskom sportu se obavljaju kompleksni treninzi i pri određivanju redosleda rešavanja zadataka treba poštovati neka osnovna pravila: na početku glavnog dela treninga rešavaju se zadaci, koji u većoj meri zavise od centralnog nervnog sistema, a na kraju treninga zadaci koji zahtevaju veliko angažovanje vegetativnih funkcija, vežbe za razvoj brzine treba obaviti na početku glavnog dela treninga, vrhunski sportisti mogu primeniti u određenim slučajevima vežbe za razvoj brzine na kraju glavnog dela treninga kada treba da pruže maksimum u uslovima zamora, vežbe za razvoj eksplozivne snage treba raditi na početku ili u sredini glavnog dela treninga kada sportsita još nije zamoren, kada je akcenat na razvoju izdržljivosti u snazi zadatak treba rešavati bliže kraju glavnog dela treninga,
U toku pojedinčenog treninga i mikrociklusa, stalno se smenjuju faze napora i faze odmora odnosno oporavka (katabolička i anabolička faza). Samo dobro usklađen odnos ovih faza može da dovede do željenih adaptivnih procesa u organizmu sportiste i do pozitivnih kumulativnh efekata treninga. Neki od važnijih faktora koji utiču na strukturu mikrociklusa su: režim životne aktivnosti sportiste, dinamika fizičke radne sposobnosti, sadržaj mikrociklusa (vrste pojedinačnih treninga i njihova usmerenost), broj treniga u mikrociklusu, ukupno opterećenje u mikrociklusu, individualne reakcije na trenažna opterećenja, bioritmički faktori, mesto mikrociklusa u mezociklusu, karakteristike perioda - faze i etape u kojoj se nalazi, cilj i zadaci u mikrociklusu.
