_beogradski-maraton-2013-48.jpg "Kratka istorija Beogradskog maratona")
Maraton (po selu u Heladi) - atletska trka na stazi dugoj 42195 metara ; uvedena na I olimpijskim igrama 1896. godine u Atini. Ime maraton potiče od legende o Filipidu, grčkom vojniku, koji je trčao od Maratona do Atine da javi da su Atinjani porazili Persijance u Maratonskoj bici 490. godine p.n.e. Današnja aletska disciplina maraton se trči u znak sećanja na taj događaj.
Beogradski maraton - najveća i najmasovnija sportska manifestacija u Srbiji. Prilagođen je svim uzrastima i zato se održava nekoliko trka:
- Dečiji maraton - trka namenjena najmlađima.
- Trka zadovoljstva - događaj sa najvećim brojem učesnika.
- Polumaraton - namenjen ozbilnijoj trkačkoj populaciji.
- Maraton - glavna trka manifestacije, namenjen najspremnijim takmičarima.
Zvanično, Beogradski maraton prvi put je održan 8. maja 1988. godine, na inicijativu Đoke Vještice, novinara radio stanice Studio B i atletskog radnika Brane Radovića, brata legendarnog Duška Radovića, prvog urednika Studija B, u organizaciji grada Beograda. Njihova ideja je bila da se obnovi trka od Obrenovca do Beograda koju je davne 1910. godine organizovao Srpski olimpijski klub (danas Olimpijski komitet Srbije), inače osnovan iste godine.
Naime, 10. februara 1910. godine u Beogradu je osnovan Srpski olimpijski klub sa zadatkom i programom da olakša osnivanje viteških i sportskih društava i klubova, da priređuje sportske događaje, da moralno i materijalno pomaže razvoj sporta u Srbiji. Maja meseca iste godine Srpski olimpijski klub organizuje i prvi maraton , istina na 33 kilometra - od Obrenovca do Beograda sa ciljem u Košutnjaku.
Ovaj događaj održan je u prisustvu vlade, dvora, diplomatskog kora, Beogradskog garnizona i mnoštva građana. Pobednik te prve trke bio je Dušan Tomašević. Tako se ove (2010.) godine ujedno obeležava 100 godina olimpizma i maratonskog sporta u Srbiji. Dve godine kasnije (1912.) Srpski olimpijski klub je prerastao u Srpski olimpijski komitet i iste godine je primljen u Međunarodni olimpijski komitet. Tako je i mala Kraljevina Srbija postala deo tadašnje međunarodne sportske porodice.
Tokom svoje 23 godine Beogradski maraton prolazi kroz razne faze i tokom godina prerasta u prvorazredni sportski događaj na ovim prostorima. Na prvom maratonu 1988. godine staza je bila duga 23 kilometra, a učestvovali su samo domaći takmičari. Na trećem Beogradskom maratonu 1990. godine staza dobija pravu maratonsku dužinu (42 kilometra i 195 metara) a pored domaćih učestvuju i takmičari iz inostranstva.
style="display:block; text-align:center;"
data-ad-layout="in-article"
data-ad-format="fluid"
data-ad-client="ca-pub-3680394444982515"
data-ad-slot="7364782146">
Te godine Beogradski maraton postaje član AIMS-a (Association of International Marathons and Distance Races), a organizaciju maratona preuzima JSD Partizan uz pomoć grada Beograda, tadašnje Jugoslovenske narodne armije, MUP-a Srbije i brojnih sponzora. Uspeh maratona doveo je do formiranja preduzeća Beogradski maraton d.o.o. a ostvarena je i dobra saradnja sa Skupštinom grada Beograda kao pokroviteljem manifestacije.
Tokom ratnih 90-tih godina zbog sankcija i blokade naše zemlje, Beogradski maraton je održavan u veoma teškim uslovima. Učesnici maratonske trke su dočekivani na aerodromima u susednim zemljama (Mađarska, Rumunija, Bugarska) i dovoženi u Beograd. Uprkos medijskoj i ekonomskoj blokadi Beogradski maraton je 1995. godine zaključio prvi međunarodni sponzorski ugovor sa japanskom firmom ASICS. Iste godine sa RTS i tadašnjom Vojskom Jugoslavije realizovan je prvi i jedini direktan TV prenos jedne maratonske trke u Srbiji odnosno tadašnjoj SRJ.
Naročito je bio specifičan 12. Beogradski maraton održan 17.aprila 1999. godine u vreme NATO agresije na našu zemlju. Maraton je održan pod sloganom "Zaustavite rat - trčite svetom". To je bio prvi maraton na svetu u uslovima ratnog stanja, iako se zbog bombardovanja odustalo od svih programa. Bez poziva u Beograd su došli trkači iz sedam zemalja, kao i mnogobrojni prijatelji ove manifestacije iz inostranstva, pa je održana maratonska trka u kojoj je 39 maratonaca složno pretrčalo celu stazu za 3 sata i 17 minuta ušavši zajedno u cilj visoko podignutih ruku. To je bio prvi i jedini maraton u kom su svi učesnici bili pobednici. Istog dana u 21 ruskom gradu održani su lokalni maratoni u znak solidarnosti sa beogradskim maratoncima.
Tokom poslednjih deset godina Beogradski maraton i pored određenih poteškoća ipak uspeva da održi kontinuitet i kvalitet čime se svrstava u red najznačajnijih sportskih manifestacija u ovom delu sveta. Koliki je njegov značaj govori i podatak da je septembra 2003. godine Skupština grada Beograda donela odluku kojom se Beogradski maraton proglašava događajem od posebnog značaja za grad Beograd.
Maraton je svakako jedna od prepoznatljivosti velikih svetskih metropola. Zbog toga mnogi gradovi širom sveta organizuju godišnje maratonske trke: Njujork, London, Tokio, Berlin, Keln, Stokholm, Boston, Čikago, San Francisko... U tom odabranom društvu našao se i naš glavni grad, koji u organizacionom smislu nimalo ne zaostaje za pomenutim "velikanima". Tome u prilog govori i činjenica da su mnoge legende svetske atletike bile promoteri Beogradskog maratona (Bob Bimon, Karl Luis, Majk Puel, Simon Kipketer i dr.). Na taj način su znatno doprineli njegovom ugledu u svetu koji svake godine ima priliku da vidi prelepe slike sa beogradskih ulica.
Nadamo se da će Beogradski maraton trajati još mnogo godina i da će se ovom manifestacijom na najbolji mogući način reprezentovati kako grad Beograd, tako i naša zemlja i njen sport u celini.
