_Genetski_doping-u-sportu.gif "Genetski doping u sportu")
Genetski (genski) doping predstavlja vrstu dopinga koja se zasniva na genetskoj (genskoj) terapiji, koja uključuje upotrebu modifikovanog genetskog materijala. Ona se zasniva na dodavanju ili menjanju gena koji se nalazi u ćeliji. Genska terapija je još uvek u eksperimentalnoj fazi mada ima i onih koji smatraju da se ova vrsta dopinga uveliko koristi u elitnom sportu. Oko genske terapije vlada veoma podeljeno mišljenje, sa jedne strane su naučnici koji rade na njenom daljem razvoju i koji naglašavaju veliki potencijal i korisnost ovakve terapije, dok sa druge strane postoji veliki broj kritičara koji to sve osporavaju, iskazuju svoju zabrinutost i koji ukazuju na moralnu i etičku stranu dosadašnjeg ali i budućeg istraživanja u ovoj oblasti.
Naši geni se sastoje od hemijske supstance DNK (dezoksiribonukleinska kiselina), i ona sadrži informacije po kojima se stvaraju supstance u našem telu tako da ljudski genom ustvari predstavlja "plan" na osnovu koga je napravljen ljudski organizam. DNK predstavlja veoma dug lanac koji čine četiri aminokiseline A, C, G, i T. Dok sa jedne strane geni - DNK sadrže informacije, sa druge strane proteini omogućuju rad i razvoj organizma na osnovu tih informacija. Neki od proteina regulišu rast i razvoj organizma, dok su drugi vezani za regulaciju raznih procesa koji se odvijaju u samom organizmu. Takođe mnogi proteini regulišu rad drugih proteina. Kodirani delovi DNK sadrže informacije koje ćelije koriste za proizvodnju specifičnih proteina prilagođenih njihovoj potrebi kao i njihovu količinu. Vezivanjem različitih regulatornih proteina u genima, može se uticati na dalji razvoj gena, odnosno može se regulisati gen. Genska terapija je prvenstveno razvijana za potrebe lečenja bolesti kao što su anemija, distorzija mišića, periferne vaskularne bolesti, nasledne bolesti, itd. Genska terapija ima i fokus na lečenje povreda uz pomoć "faktora rasta" koji stimulišu i ubrzavaju proces zarastanja (ozdravljenja).
Budući da proizvodnja proteina zavisi od aktivnosti gena pošto kodirani delovi gena sadrže informacije za proizvodnju i regulisanje proteina, može se postići proizvodnja veće količine određenog proteina tako što će se izmeniti genski zapis (informacije) i samim tim direktno uticati na regulaciju gena. Jedan od načina povećanja proizvodnje određenog proteina postiže se tako što se izvadi određeni kodirani deo gena i umesto njega stavi drugi kodirani deo, koji je aktivniji od prethodnog i koji se na kraju inekcijom ubrizga u organizam. Ovim postupkom postiže se regulacija gena, odnosno direktno se utiče na proizvodnju određenih proteina koji mogu pospešiti veći i brži razvoj samog organizma. Smatra se da se ovakvim postupkom postiže rast i razvoj tkiva (mišića) što dovodi do povećanja snage i mnogo bržeg oporavka od povreda. Takođe se smatra da je genski doping nemoguće ili mnogo teže otkriti u odnosu na neke druge metode dopinga.
Međutim postavlja se moralno i etičko pitanje koje se odnosi na upotrebu i dalji razvoj genske terapije naročito kad se uzme u obzir činjenica da su u sportu najćešće zloupotrebljavane baš one stvari koje su prvenstveno napravljene da pomognu sportistima pri lečenju bolesti, oporavaku, itd. Genska terapija nesumnjivo može predstavljati veliki korak u napred, kad je u pitanju lečenje bolesti, ali sa druge strane genetski doping može vrlo ozbiljno ugroziti integritet sporta.
