_uticaj-sportskog-komentara-na-nasilje-ekstremizam-i-nacionalizam-u-sportu.jpg "Uticaj sportskog komentara na nasilje, ekstremizam i nacionalizam u sportu")
U našim razvijenim društvima mediji su postali važan sektor ekonomije i dnevni izvor vesti i zabave za ljude iz većine evropskih zemalja. Postoje radio i televizijske stanice, časopisi i novine kako i mnogi internet portali u današnjem vremenu koji su u potpunosti ili delimično posvećeni sportu i drugim oblicima fizičke aktivnosti (LEquipe TVi Eurosport, Sport club, Arena sport, Marka, Savremeni sport.com, Ekipa.mk samo su neki).
Različitim sportovima se posvećuje određena pažnja u zavisnosti od preovlađujućih kulturnih sklonosti različitih zemalja: u jednoj je to fudbal, u drugoj skijanje, a u trećoj košarka ili rukometi. U tom kontekstu namera je sagledati važnost koja se pridaje sportu, a posebno oblicima nasilja koji su povezani sa sportom ili kroz njega počinjeni.
Kod nas, na prostorima zemalja bivše Jugolavije nije samo ekstremizam prisutan kao društveno zlo već i nacionalizam kao poseldica raspada jednog društvenog sistema. Na žalost sport nije imun na te pojave i one su veoma prusutne u sportu naročito u fudbalu kao najmasovnijem i najpopularnijem obliku sportske aktivnosti.
Ne možemo zanemariti činjenicu da je ta kultura, to normativno poimanje sveta, takmičenja i sporta na raspolaganju političkim režimima svake boje. Doista, to područje zahteva ozbiljno kritičko razmatranje: proučavanje načina na koji se politika koristi kulturom i pokretačkim učinkom sporta. Fenomen politike koja se oblikuje na sportu te upotrba televizije i kontrola prizora na njoj da bi se to postiglo, takođe zaslužuju pažnju s obzirom na to da je to oblik propagande, gde političari uprežu medije u svoju službu kako bi eksploatisali sportske uspehe.
Politički koncept Forza Italia ime političke stranke Silvija Berlusconija u Italiji izveden je, na primer, izravno iz pripjeva navijača AC Milana jer je Berlusconi imao udela u vlasništvu toga fudbalskog kluba. Politička poruka na taj je način ponesena na temeljima sportske kulture, koja se već bila proširila i naduvala pomoću televizije. Rezultat je kinetički učinak u komunikaciji delom Europe, povezivanje političke poruke sa sportskom kulturom i potpuna zavisnost o zasićenju medijskog praćenja događaja proces u kojem je gledaocu sve teže odrediti razne uključene elemente. Jedna od posledica te televizijske propagande zasnovane na sportu jeste da se sportska i politička delatnost počinju preklapati preteći da pomute svest ljudi, što u suštini predstavlja pretnju delovanju demokratije.
Mogu sasvim odgovorno istaći da se reagovanje grupa u frustrativnim situacijam ne razlikuje u principu od individualnih reagovanja, što je i razumljivo ako znamo da grupe i nisu ništa drugo nego skupine indivudualaca. Stoga i grupe mogu u svojem ponašanju biti manje ili više realistične ili nerealistične tj. racionalne i/ili iracionalne. Na primer ponašanje navijača u Srbiji i ponašanje navijača u Makedoniji, koje je po malo identično jer su jedan deo navijača kod nas pripadnici i najvećih navijačkih grupa u Srbiji tj. delija i grobara, pa su tako i njihova ponašanja identična. U grupi se takođe javljaju i odbrambeni mehanizmi pomoću kojih ona nastoji očuvati svoj psihosocijalni integritet, ovo je već onaj deo grupa koje imaju dominatni etnički karakter gde postoje nacionalne, verske i ideološke razlike unutar zajednica (pripadnici etničkih manjina).
Brojna istraživanja i studije ističu paradoks između naglaska koji mediji izvještavajući o sportu stavljaju na sve oblike sukobljavanja i nasilja te okrutne realnosti (koja je očita u objektivnijim studijama) fizičih povreda uzrokovanih sportom uprkos rasprostranjenoj prisutnosti medicinskoga osoblja (Bodin i Heas 2002; De Mondenard 2000).
