Sportska etika je deo etike koja se odnosi na problematiku morala u fizičkoj kulturi. Moral kao što je poznato, predstavlja formu čovekovog delovanja, formu čovekove prakse i praktično ponašanje čoveka prema okolini i prema ostalim ljudima, kao i prema samom sebi. U sportu se najčešće razmatra manifestovanje morala sa vrednostima procene ljudske akcije u samom sportu i oko njega. Ukoliko pretpostavimo da je moral jedna od formi društvenih svesnosti čoveka, samim tim možemo doći do zaključka da je moral u svojoj osnovi istoriski uslovljen.
U svakom periodu i u svakom društvu, u svakoj zajednici grade se vrednosti koje se ističu u formi formalne ili neformalne impertivne norme sa kojim se pojedinac ili određena grupa u društvu treba rukovoditi. Otuda u sportu živi nepisani kodeks istinskih normi ponašanja koji se pre svega odnosi na sportiste, a zatim i na ostale zainteresovane strane koje direktno ili indirektno učestvuju u sportu, reč je naravno o takozvanom FER PLAY-u.
Polazeći od istoriske uslovljenosti morala mogu se utvrditi vidljive razlike u moralnom takmičenju u feudalno viteškim turnirima, kapitalističko-buržoaske i socijalističkim sportskim događajima. U buržoaskoj smislu reei, fer-play označava "Džentlmensko" ponašanje sa akcentom na lojalnosti i konkurenciji. U socijalističkom društvu čovek traži promenu sveta i prirode oko njega i u njemu samom. Sudeći po marksističkoj etici sa akcentom na moralnoj odgovornosti svakog čoveka, u istom smislu trebalo bi da deluju sami sportisti ali i oni koji direktno ili indirektno učestvuju u sportu.
Danas možemo sasvim odgovorno tvrditi da je fer-play jedan od prioritetnih delovanja u sportu u svakom pogledu, iako se fer-play u današnje vreme, sve češće susreće sa određenim teškoćama jer se ne može striktno određivati pravilama. Fer-play predstavlja unutrašnji odnos i osećaj prema igri, borbi ili takmičenju koji zavisi od cilja i ideje koijima sport služi, ali i zahteva određeni stepen kulture i određen društveni odnos. Njegova suština nalazi se u poštovanju pravila igre i poštovanju postavljenih odnosa u samom društvu.
Problem etike i moralnosti u sportu, nalazi se upravo u čovekovom egoizmu, a ne u društvenim odnosima, koji tera tog istog čoveka kao gladijatora, kao robota ili kao životinju da se otuđi od svoje bitosti. Moralni predzvuk čoveka o ponašanju u skladu sa postojećim normama koje imaju za cilj izgradnju društvenih i međuljudskih odnosa, gde se može izraziti i potvrditi čovekova stvarna suština.
