_politicko-nasilje-u-sportu.jpg "Političko nasilje u sportu")
Sport je takođe sposoban "odhraniti" politički fundamentalizam i kroz vlastite procese, stvoriti oblik nasilja koji je u svojoj osnovi identičan nadmetanju, a ima potencijala preći i u politiku. Među oblicima nasilja koji političkim režimima daju vlast nad sportistima, prisilna telesna edukaciju sportista zbog državnih razloga ističe se kao faktor u sportskom uspehu u mnogim europskim državama. Kako bi razumeli taj fenomen, moramo odrediti i razmotriti različite nivoe na kojima deluje taj oblik nasilja, ograničenja koja nameće i štetu koju čini.
Tri primera, na tri različitih nivoa, pomoći će nam da stvorimo sliku na koji način deluju ti oblici političkog nasilja.
Na prvom nivou, nasilje se sprovodi kroz stvarnu telesnu i psihološku edukaciju, čime se sportista pretvara u poslušnika režima koji će predstavljati. Pe propasti komunizma zemlje Istočne i u određenoj mjeri Srednje Europe, koje su primenjivale centralizovano upravljanje, najintenzivnije su primjenjivale takve sisteme.
Na drugom nivou koju je za razmatranje, trening sportista koji uključuje doping nije istočnonemačka specijalnost niti stvar prošlosti. I ovde je reč o očitoj upletenosti države iako se s obzirom na političku pripadnost, državnu centralizaciju i koncept "državnog sportiste" nijedan slučaj ne može potpuno uporediti s onim istočnonemačkim. Uprkos tome, ključni problem ostaje isti: državni nadzor nad dvojnim načinima pripreme sportista za tamničenje.
Treći nivo je edukovanje na delu kad država ostavlja svoj trag na telima sportske elite kroz političo-specijalizirane treninge koji se pod okriljem sportskih institucija sprovodi u određenim sportovima.
Među različitim oblicima državnog nasilja kojima se izrabljuje odnos ljudi prema vlastitim telima i sportu, postoje oni koji su ostavili izrazit trag u europkoj istoriji. Najbolji je primer način na koji su mladi ljudi bili prisiljeni baviti se sportom pod zastavama fašizma u Italiji, nacizma u Njemačkoj i Petainova režima u Francuskoj.
Nasilje inherentno sportu i antagonizmima vezanima uz kulturni identitet očito je pronašlo varvarski odjek u ideologiji, koja ga je zauzvrat kanalisala u političko nasilje. Taj bolesni odnos dotiče srace stvari. Onkraj traga patnje koji su u kontekstu rata ostavili ti činovi nasilja, postavlja se pitanje uticaja i odgovornosti sporta kao organizovane sile koja stvara savezništva i neprijateljstva u slučaju pojave takvog ponašanja.
